Το άκουγα και δεν το πίστευα. “Στο Antasia, το ηλιοβασίλεμα είναι αλλιώς. Είναι γιορτή, είναι μουσική, κοκτέιλ, μπυρίτσα, σαξόφωνο, ρομαντζάδα, έρωτας, χρώματα, παρέα, φίλοι …..” Ποιος είμαι εγώ δηλαδή για να τα αμφισβητήσω. Πήγα, είδα και ένα έχω να σου πω. Και λίγα μου είπαν.
Ο σαξοφωνίστας στα high του, ιδίως την ώρα που βουτούσε ο ήλιος θεαματικά, όπως κάνει κάθε μέρα δηλαδή, στα νερά πίσω από το Κάστρο της Πάφου, τα κοκτέιλς και τα σνακς στο bar, να δίνουν και να παίρνουν κι ο κόσμος να το γιορτάζει, αγκαλιασμένοι άλλοι, μα με τα κινητά τους όλοι, στραμμένα προς το υπερθέαμα.
Πήραμε κι εμείς μια γερή δόση από ρομάντζο, μα η ειδοποίηση στο κινητό μας, μάς επανέφερε στα χρονοδιαγράμματα της κράτησης του τραπεζιού μας, ένα μόνο όροφο πιο κάτω, εκεί που και πάλι άλλοι τόσοι ρομαντικοί, μα συνάμα και γαστρονόμοι, απολάμβαναν το φαγητό τους.
Η πρόσχαρη supervisor, μάς οδηγά στο τραπέζι μας, που είχε όπως και ολονών όλα τα καλά του κόσμου. Τη θάλασσα ολάκερη μπροστά μας, τον ουρανό βαμμένο με χρώματα μαγικά, που άλλαζαν από λεπτό σε λεπτό, τη φωτισμένη πόλη της Πάφου και ένα δροσερό αεράκι φορτωμένο με ιώδιο.
Να σου και φτάνει και ένα ποτηράκι prosecco και με τις φυσαλίδες του να σκάνε όμορφα στο στόμα, ξεκινάμε τη μελέτη του ασιατικής κάρτας φαγητών του Executive Chef David Goodridge, που και μόνο η περιγραφή των φαγητών, σε έκανε να βιάζεσαι να δώσεις την παραγγελιά σου.
Και τη δώσαμε ευθύς για να ξεκινήσουμε σε λίγο με μια πανδαισία από uramaki και hosomaki με σολομό, τόνο και κάβουρα, παντρεμένα όλα τα υλικά με μπαλανσαρισμένες σος, αλμυρά και πικάντικα στοιχεία και ένα όμορφα ψημένο ρύζι με ορθές οξύτητες.
Ποιοτικά τα φιλέτα σολομού και τόνου σε μορφή sashimi και nigiri, μα άλλο τόσο υπέροχο στο στόμα ήταν και το καμένο με φλόγιστρο new style sashimi από λαυράκι, που κολυμπούσε γαλήνια σε ponzu sauce με ξύσμα από λάιμ και φρέσκο κρεμμυδάκι.
Ένα νεοκοσμικό, σπιρτάτο sauvignon blanc έκανε την εμφάνισή του στο τραπέζι μας για να υποδεκτούμε όπως αρμόζει, την πικάντικη σαλάτα με ψιλοκομμένο σολομό, μαρουλοειδή και όμορφα εκτελεσμένες πίκλες λαχανικών.
Τα περιβόητα Peking Duck spring rolls του Antasia, δεν ήταν δυνατόν να ξεφύγουν της γευστικής μας αξιολόγησης, παίρνοντας ξανά το άριστα, ειδικά όταν τα αγγίξαμε ελάφρά στη γλυκιά ημίρευστη σάλτσα hoisin.
Απολαμβάνουμε εκτός από την υπέροχη μουσική του χώρου, που έκανε “δεύτερες” με αυτή της θάλασσας, την τελευταία πράξη του ηλιοβασιλέματος, με το απόλυτο σκοτάδι τώρα να αφήνει το φως της ολόγιομης πανσέληνου να κάνει τα μαγικά της, λαμπυρίζοντας στο νερό.
Η συνέχεια, θαλασσινή κι αυτή, με κριτσανιστό Asian style καλαμάρι με τσίλι, διακριτικό σκόρδο και αλατάκι από τον Ακάμα, αλλά και με υπέροχο σε υφές φιλέτο λαυράκι, παρέα με sticky rice και γλυκοπικάντικο σος.
Η επιτομή των vegan πιάτων, η σιγοψημένη κολοκύθα, συνοδευμένη με baby λαχανικά, που είχαν όλα τους νοτιστεί με ζιζίμπρι και σόγια, πήρε τα εύσημά μας, όπως τα πήρε και το αγαπημένο πολλών λατρών της ασιατικής κουζίνας, ο μαύρος μπακαλιάρος που έχει μαριναριστεί σε σάλτσα miso και συνδυάστηκε στο πιάτο με Pak choy και πίκλες από τζίντζερ.
Πρωτοτυπότατα τα άριστα ψημένα και παρουσιασμένα σε εμάς από τον head chef Akos Richweisz, pad thai noodles, με κοτόπουλο, μανιτάρια shitake και φρέσκο κόλιανδρο, που είχαν σερβιριστεί μέσα σε μια λεπτόφυλλη ομελέτα αυγού.
Γευστικά και τρυφερά τα σουβλάκια από το θρυλικό chicken yakitori του Antasia, που κομπλιμενταρίστηκαν με λαχανικά ψημένα στο wok και σπιτικό kimchi, από αυτά που πολύ δύσκολα βρίσκεις στο νησί. Μια λεπτεπίλεπτη Κουμανδαρία, σερβιρισμένη σε ορθότατη θερμοκρασία, ήταν ότι πρέπει για τον επίλογο της βραδιάς, ειδικά όταν παντρεύτηκε με το φρουτώδες Berry Berry Antasia purple velvet, με εντάσεις από κασίς και με το signature, Black Forest, που μέθυσε τους γευστικούς μας κάλυκες με ποιοτική βανίλια, αφήνοντας δυνατή την επίγευση των κερασιών Amarena και της σοκολάτας Valrhona.
Επίγευση δυνατή και διαρκή, άφησε ολάκερη η εμπειρία μας στο Antasia. Μια εμπειρία που όσα και να σου γράψω, δε θα είναι αρκετά για να στην περιγράψω. Σημασία έχει, να την ζήσεις, γι’ αυτό και σου την συνιστώ ανεπιφύλακτα.
Κάντε κλικ
εδώ για να διαβάσετε το άρθρο στο Fine & Dine.